Kinderoogen |
Steeds zien uit een kindergezichtje
Twee droevige oogen mij aan,
Heel stil en geduldig. Ze vragen,
Een vraag, die ik niet kan verstaan.
Waarom, o kinderoogen!
Waarom uit dat bleeke gezicht,
Dat bleek en onschuldig gezichtje,
Dien blik op mij gericht?
Ik kan u geen antwoord geven.
Ach zie mij zoo vragend niet aan!
Gij wekt in mijn harte een onrust,
Een smart, die ik niet kan verstaan.
|
|
Child-eyes |
Ever peering out of a child's face
Two sad eyes on me,
Very calm and patient. They ask
A question, that I cannot understand.
Why, o child-eyes!
Why from that wan face,
That pale and innocent face,
You look to me?
I can give you no answer.
Ah! do not ask me so!
You awake in my heart a turmoil,
A sadness, that I cannot understand.
|
|